Lucas is hoogbegaafd: 'Ik wil niet al dat gedoe in mijn hoofd'

Een voorsprong is verschrikkelijk

Op de basisschool ontdekte Lucas dat hij anders is dan anderen. 'Hier moest ik gewoon meedoen met de rest van de klas, maar dit was voor mij echt verschrikkelijk. Ik moest leren lezen en rekenen terwijl ik dit allang kon.' Lucas had het ondanks de voorsprong op zijn klasgenoten niet makkelijk op school. 'Veel mensen hebben een verkeerd beeld van hoogbegaafd zijn', vertelt hij. 'Ze denken dat dit betekent dat iemand makkelijk kan leren. Maar dat is niet per se zo.'

Gedachten die nooit lijken te stoppen

Lucas vond leren helemaal niet makkelijk. Achter deze voorsprong schuilde namelijk een druk hoofd vol gedachten die nooit lijken te stoppen. 'Zelfs als ik wil dat mijn gedachten stoppen, dan stoppen ze nog niet. Daarnaast heb ik veel last van auditieve prikkels. Dit betekent dat ik me niet goed kan concentreren als er veel geluiden om mij heen te horen zijn. Alles komt bij mij twintig keer zo hard binnen, ik krijg er koppijn van.'

Zoektocht naar de juiste begeleiding

Gelukkig had Lucas in groep 7 een begripvolle juf die zag dat hij extra hulp nodig had. Samen gingen ze op zoek naar een middelbare school die de juiste begeleiding kon bieden. 'Het was een flinke zoektocht, maar dit was het meer dan waard. Drie scholen werden bij elkaar gezet om te overleggen over de mogelijkheden.' Door deze zoektocht kwam Lucas uiteindelijk terecht op een middelbare school van de stichting Carmelcollege. Deze school tikte de meeste boxen aan: een goede begeleiding, rust en tweetalig.

Leren in stilte

Met zijn speciale ondersteuning voor hoogbegaafde leerlingen, bood deze school Lucas de kans om zichzelf te ontwikkelen in een prikkelarme omgeving. Om Lucas te ondersteunen volgt hij zijn lessen niet in een drukke klas, maar in een speciaal gedeelte van de school.  'Dat is een plek waar ik in stilte kan leren. Ik vind het fijn om daar alleen te zijn. Rustig voor mijn hoofd. Voor de eerdergenoemde auditieve prikkels is het fijn dat er niet te veel andere kinderen zijn', vertelt hij.

Gewoon 'normaal' zijn

Wanneer we Lucas vragen wat hij hoopt voor de toekomst, laat hij weten dat hij daar niet veel over droomt. De grootste droom van Lucas is om gewoon 'normaal' te zijn, zoals hij zelf zegt. 'Ik wil niet hoogbegaafd zijn. Ik wil niet al dat gedoe in mijn hoofd. Ik zou er zo graag gewoon bij horen. Nu hoor ik er niet echt bij. Want ik zit eigenlijk bijna nooit meer in de klas. Heel soms pik ik een lesje mee, maar dat is alleen als ik er energie voor heb.'

Anderen helpen en inspireren

Voor Lucas betekent erbij horen dat hij mee kan doen met zijn leeftijdsgenoten. Al vindt hij het jammer dat dit niet zomaar kan, hij begrijpt dat dit een proces is dat hij moet doorlopen. Hij wil daarom graag zijn ervaring delen. 'Zodat andere jongeren, die zich in eenzelfde soort situatie bevinden, een minder lange zoektocht hebben.' Ook hoopt hij anderen te inspireren om zich nog meer in te zetten voor een mooie toekomst voor jongeren met unieke eigenschappen.

Het glas is zeker niet halfleeg

Want die unieke eigenschappen, die mogen ook gezien worden. 'Het glas is niet halfvol, maar ook zeker niet halfleeg', laat Lucas weten. 'Ik leer mezelf snel vaardigheden aan zoals Engels en schrijven en ik heb een supergoed geheugen. Alles wat ik lees en hoor zit in een groot archief in mijn hoofd. Als mijn moeder iets wil weten, blader ik even door het archief heen en kan ik vaak wel vinden wat ze zoekt.' Ook is Lucas trots op zijn humor. 'Ik kan anderen vaak een goed humeur bezorgen.'

*Lucas is niet de echte naam van de geïnterviewde jongere. Op diens verzoek gebruiken we een gefingeerde naam.