Niet Thuis: over-leven en opvoeding in jeugdtehuizen

In de Mulock Houwer-lezing 2017 reflecteert Kees Bakker op de vraag of het er tegenwoordig beter voorstaat met het leven en de opvoeding in tehuizen. Verblijven er nu minder kinderen in tehuizen dan vroeger? En als ze wel in een tehuis zitten, hoe ziet dat verblijf er dan uit? Wat gebeurt er eigenlijk in leefgroepen? Werken groepsleiders meer methodisch? Is er aandacht voor opvoeding? Is dat anders dan pakweg vijftig jaar geleden?

Zo'n 45 jaar geleden kwam Kees Bakker voor het eerst in aanraking met tehuiskinderen als vrijwilliger bij Release, een organisatie voor alternatieve hulpverlening. Later zou hij ook vanuit andere functies de residentiële zorg van dichtbij blijven volgen. Al die ervaringen sterkten hem in de opvatting dat een tehuis een niet erg geschikte plek is voor kinderen om op te groeien. Kinderen en jongeren werden er opgevangen en verzorgd maar van opvoeding en een positief opvoedingsklimaat kon je eigenlijk niet spreken.

Kees Bakker was tot 2017 voorzitter van de Raad van Bestuur van het Nederlands Jeugdinstituut en is bijna 50 jaar werkzaam geweest in de jeugdsector.