Wat kan ik doen als ik me zorgen maak over mijn kind?

Gedrag dat te maken heeft met de leeftijdsfase

Jongeren vertonen soms gedrag waar jij als ouder je zorgen over kunt maken. Dat gedrag kan te maken hebben met de leeftijdsfase. In de puberteit gaan veel jongeren op zoek naar spanning en sensatie. Ze vormen hun identiteit en daarbij is de mening van vrienden belangrijk. Ze zoeken soms meer de grenzen op. Dat hoort allemaal bij de leeftijdsfase. Toch is het goed om het gedrag van je kind in de gaten te houden als je denkt dat dit steeds heftiger wordt.

Signalen om op te letten

Misschien heb je een onderbuikgevoel dat er iets met je kind aan de hand is. Of je vermoedt dat jouw kind betrokken is bij een vorm van criminaliteit. Dan zijn er signalen waarop je kunt letten. Je kunt die signalen gebruiken als een eerste check of je vermoedens kloppen. Dit zijn voorbeelden van signalen:

• Het gedrag van je kind verandert zonder dat daar een reden voor is.
• Je kind praat niet over vrienden of er komen geen vrienden bij jouw kind thuis. Als je ernaar vraagt, wil je kind er niet over praten.
• Je kind blijft tot laat weg, of gaat op vreemde tijdstippen naar buiten. Ook wil je kind niet vertellen waar het heen gaat.
• Je hoort van anderen dat jouw kind betrokken is bij criminele activiteiten.

Naast deze voorbeelden zijn er ook uitgebreidere lijsten van mogelijke signalen. Zo heeft Stichting Halt signalen en tips voor jou als ouder samengevat in dit Signalenblad.

Daarbij is het belangrijk om dit te onthouden: als je een van deze signalen herkent, betekent het nog niet direct dat je kind daadwerkelijk betrokken is bij criminele activiteiten. Wel kan het signaal een aanleiding zijn om dat verder te onderzoeken, of er met je kind over te praten. Ook kun je hulp inschakelen van iemand in je omgeving of van een professional. 

Tips om je zorgen met je kind te bespreken

De volgende tips kun je gebruiken om samen met jouw kind het gesprek te voeren over je zorgen of je onderbuikgevoel:

• Vertel je kind over de zorgen die je hebt en bespreek de signalen waarover je je zorgen maakt. Laat je kind weten dat het bij jou terecht kan en dat je er voor je kind bent. Het kan helpen om dit gesprek te voeren terwijl je samen iets aan het doen bent. Bijvoorbeeld tijdens een wandeling of de afwas. Stel daarbij open vragen en probeer met een open houding te luisteren naar wat je kind vertelt.
• Wees duidelijk over grenzen, maar vertel niet alleen dat je kind iets fout doet. Misschien wordt je kind gedwongen om iets te doen, of heeft je kind het gevoel dat het geen keus heeft. Probeer met open vragen erachter te komen wat je kind aan het doen is en waarom.
• Vertel dat je graag wilt weten waar en met wie je kind tijd doorbrengt. Doe dit zonder te oordelen en leg uit waarom je dat wilt weten.

Lukt het nog niet om zo'n gesprek te voeren? Of wil je eerst iemand om advies vragen over de situatie? Je vindt een overzicht van tips en organisaties die je kunt benaderen op de pagina Waar kunnen mijn kind en ik terecht voor hulp?