Wat is hechting?

Het belang van een goede hechting

Hechting is belangrijk voor de ontwikkeling van het kind. De gehechtheid blijkt uit de mate waarin het kind in allerlei situaties contact zoekt met een ouder of opvoeder. In principe hechten alle kinderen zich aan hun ouders, maar de kwaliteit van de gehechtheidsrelatie kan verschillen. Kinderen kunnen zich ook hechten aan andere nabije volwassenen, zoals hun grootouders of de pedagogisch medewerkers van de kinderopvang.

Wat is een veilige hechting?

Wanneer er sprake is van een goede hechting, wordt dat een veilige hechting genoemd. Kinderen die veilig gehecht zijn zoeken direct contact met of de nabijheid van degenen met wie ze een gehechtheidsrelatie hebben. Ze laten zich snel door hen geruststellen en durven van alles te onderzoeken en ontdekken. Een veilige hechting legt dus de basis voor een optimale ontwikkeling van het kind. Voor een veilige hechting moet aan een aantal voorwaarden worden voldaan.

Wat is een onveilige hechting?

Als er problemen zijn met de hechting, wordt dat een onveilige hechting genoemd. Kinderen die onveilig gehecht zijn, zoeken niet direct contact met of de nabijheid van de ouder. Ze reageren bijvoorbeeld boos, angstig of gestrest op de ouder of ze vermijden de ouder.

Het is belangrijk dat je als professional alert bent op de signalen van hechtingsproblemen. Bij een vermoeden van hechtingsproblemen kun je een korte screening uitvoeren. Lees meer over het signaleren van hechtingsproblematiek.

Wil je meer weten over onveilige hechting? Lees dan over de verschillende soorten onveilige hechting.

Wat is een hechtingsstoornis?

Een hechtingsstoornis is een psychiatrische aandoening die ontstaat wanneer er in het leven van het kind geen volwassene is met wie het een gehechtheidsrelatie kan aangaan. Dat gebeurt vooral in extreme situaties van verwaarlozing of mishandeling.

Kinderen met een hechtingsstoornis zoeken geen troost tijdens stress, reageren niet of zelden op troost, of zoeken juist extreem veel toenadering tot volwassenen. Als je je zorgen maakt over het gedrag van een kind kan diagnostisch onderzoek aantonen of er inderdaad sprake is van een stoornis.