Emma: 'Ik heb veel last gehad van de vooroordelen van autisme'

Jij zal wel van treinen houden

Het label autisme voelde voor Emma erg onherkenbaar. Daardoor heeft ze zich altijd raar en onbegrepen gevoeld. Emma: 'Aan de ene kant vond ik het fijn om hier zo jong achter te komen, maar aan de andere kant heb ik daardoor veel last gehad van de vooroordelen van autisme en met het beeld dat de media laat zien. Zo zeggen mensen "Maar je bent een meisje? Ik zie het helemaal niet aan je" of denken mensen dat ik me niet kan inleven in anderen of wel van treinen zal houden. Ik heb juist teveel empathie en treinen,  daar houd ik helemaal niet van.'

Prikkels

Voor Emma is het lastig om met alle prikkels om te gaan. 'Ik ervaar prikkels erg intens, daardoor is het voor mij lastig om mee te komen met de maatschappij. Ik heb twintig uur nodig om alles te verwerken. Het geluid van een oven, het licht van de zomerzon of iemand die je plots aanraakt. Het voelt soms als een baan om dit allemaal te verwerken.'

Onzekerheid

Haar hele leven heeft Emma veel last gehad van onzekerheid. 'Ik ben veel gepest, kreeg vaak te horen dat ik geen empathie heb en hoorde vaak indirect dat mensen mij anders vonden. Dit heeft mij heel onzeker gemaakt. Ik weet nog goed dat ik net op volleybal zat en niet zo snel kon leren als "de rest". Ik hoorde mijn trainster toen tegen een andere trainster zeggen dat het met mij niks ging worden. Het was niet voor mijn oren bestemd, maar toch hoorde ik het. Ik vergeet dat nooit meer, hoe graag ik het ook wil.'

Niet begrepen voelen

Emma heeft veel veranderingen doorgemaakt in haar leven. Op haar veertiende stopte ze met school omdat ze zich zo onbegrepen voelde. Ze is daarna naar het speciaal onderwijs gegaan, maar hier viel ze tussen wal en schip. 'Voor het speciaal onderwijs was ik eigenlijk "te goed" om het zo maar te zeggen. Ik ben daarom naar een dagbesteding gegaan voor mensen met autisme, maar omdat ik goed ben in het verbergen van de kenmerken van mijn autisme en ze daar niet veel doorvroegen, voelde ik me ook daar helaas niet begrepen.'

Hulp van anderen

Waar Emma zich wel beter op haar plek voelde was haar zomerbijbaan in de tuinbouw. Zelf vond ze het lastig om met anderen te praten over haar autisme, ze schakelde daarom haar vader in om het aan haar baas te vertellen. 'Ik was bang voor de vooroordelen, maar nadat mijn vader het aan mijn baas had verteld was er juist heel veel begrip. Mijn baas probeerde zich heel erg in mijn autisme te interesseren en begreep daardoor goed dat ik wat minder kon werken dan andere jongeren. Dat was heel fijn', zegt Emma.

Bloggen

Waar Emma het lastig vindt om met mensen te praten over haar autisme, durft ze via haar blog heel open te zijn. 'Ik ben graag creatief bezig en het bloggen is echt mijn uitlaatklep. Met de blogs hoop ik meer duidelijkheid te geven over autisme, zodat toekomstige generaties niet raar gevonden worden omdat ze autisme hebben en misschien wat "anders" zijn.'