Gevolgen van hechtingsproblemen

Kinderen met hechtingsproblemen hebben vaak weinig vertrouwen in zichzelf en in anderen. Ze vinden het moeilijk om iets van zichzelf aan anderen te laten zien. Ze kunnen niet geloven dat ze op andere mensen kunnen rekenen. Sommige kinderen gaan contact dan zo veel mogelijk uit de weg, maar er zijn ook kinderen die dan juist veel contact zoeken met anderen.

Ook kunnen kinderen moeilijk gedrag vertonen. Omdat ze weinig houvast hebben, kunnen ze onzeker worden. Daardoor hebben ze soms de neiging alles onder controle te willen houden. Of ze lijken zich constant te verzetten, reageren prikkelbaar en drammen hun zin door. Voor jou als ouder is het belangrijk om te weten dat zulk moeilijk gedrag kan komen door hechtingsproblemen.  

Hoe komt het dat wij hechtingsproblemen hebben?

Wat de oorzaak van hechtingsproblemen is, valt moeilijk te bepalen. Meestal spelen verschillende omstandigheden tegelijk een rol, bijvoorbeeld door meerdere problemen in het gezin. Kinderen die op jonge leeftijd veel nare dingen meemaken, hebben een grotere kans op hechtingsproblemen. Wanneer jij als ouder niet lekker in je vel zit is het moeilijk om positief op je kind te reageren. Sommige kinderen kost het veel moeite om aan te geven wat ze van een ouder nodig hebben, bijvoorbeeld door een beperking. Dat kan gevolgen hebben voor de band tussen jou en je kind.

Ouders willen graag een goede band met hun kind. Het is pijnlijk om problemen te hebben in de band met je kind. Maar als ouder kun je niet altijd voorkomen dat je kind vervelende situaties meemaakt. Het is niet nodig om jezelf daarover verwijten te maken. Wel kun je iets doen om de band met je kind te verbeteren.

Belangrijke adviezen voor het versterken van de band met je kind zijn:

• reageer op signalen van je kind
• laat zien dat je de gevoelens van je kind serieus neemt
• probeer te begrijpen wat je kind wil

Kijk voor meer informatie op de pagina Hoe bouw ik een goede band met mijn kind op?.

Wat voor hulp is er?

Bij hechtingsproblemen richt de hulp zich vaak op de ouders, zeker als het kind nog jong is. Een hulpverlener kan je ondersteunen bij het aansluiten bij je kind en je helpen om je te verplaatsen in je kind. Door moeilijk gedrag van je kind wordt het voor jou ingewikkelder om positief te reageren op je kind. Bespreek met je hulpverlener wat voor jou de moeilijke momenten zijn zodat je daarvoor de beste hulp krijgt.

Let samen met je hulpverlener vooral ook op de momenten waarop het goed is gegaan tussen jou en je kind, bijvoorbeeld wanneer het gelukt is om te genieten van elkaars gezelschap.

Misschien maakt de hulpverlener gebruik van een videocamera om samen de opnames van jou en je kind terug te kunnen kijken. Zo kun je zien wanneer het je lukt om op de signalen van je kind te reageren. Door het kijken naar de videobeelden leer je signalen van je kind steeds beter te zien en daarop te reageren.       

Als kinderen ouder zijn kan de hulp zich ook op jouw kind richten. Als je kind door hechtingsproblemen lastig gedrag laat zien, kan de hulpverlener voorstellen om daar ook mee aan de slag te gaan. De hulpverlener bekijkt dan met je hoe je zo positief mogelijk met je kind kunt omgaan, ondanks het lastige gedrag. Maar de hulpverlener kan je ook leren hoe je het lastige gedrag kunt negeren en wat je kunt doen om lastig gedrag te voorkomen.

Als er stress is in je gezin, bijvoorbeeld door schulden, dan is het ook belangrijk dat de hulp zich daar op richt.