Dat sommige casuïstiek in de jeugdzorg complex is, ligt niet altijd aan het probleem van het kind. Het niet kunnen oplossen van een hulpvraag komt vaak door externe factoren, zoals gebrekkige samenwerking. Dat staat in de jaarrapportage 2019 'Ambassadeurschap oppakken en leren van complexe casuïstiek'.
Het rapport geeft een inkijk in het werk van de landelijke ambassadeurs van het Ondersteuningsteam Zorg voor de Jeugd (OZJ). De ambassadeurs helpen bij complexe casussen waar niet direct goede hulp voorhanden is.
De belangrijkste externe factoren die het oplossen van een hulpvraag bemoeilijken, zijn organisaties die niet goed samenwerken, wettelijke beperkingen en de verschillende manieren waarop gemeenten hun jeugdzorg ingericht hebben. Ook eventuele conflicten tussen ouders, zorgorganisaties en gemeenten kunnen een rol spelen.
Het ondersteuningsteam concludeert in het rapport dat er een landelijke aanpak moet komen voor jongeren in JeugdzorgPlus. De uitstroom uit JeugdzorgPlus stagneert omdat er te weinig opvang is met begeleiding gericht op zelfstandigheid.
Ook moet er meer aandacht komen voor jongeren met autisme. Het levensloopperspectief dat deze groep nodig heeft, ontbreekt nog te vaak in het huidige aanbod, aldus OZJ.
Daarnaast moeten regionale expertisenetwerken een prominentere rol innemen in complexe casuïstiek en beter met elkaar samenwerken.
Bron: OZJ